Verhaal van Ivo Wouters

“Woensdag 9 april 2014, wij wonen nog niet zo heel lang samen. Ik lig op de bank wat notities door te nemen want het is tentamenweek. Ik leer liever alleen, in rust, dus ik vraag Robin of er geen vriendinnen zijn waar ze wat mee kan gaan drinken. Een appje is zo gestuurd maar gek genoeg kan er niemand. Een half uurtje later is het bijna kwart voor acht, ik lig nog steeds op de bank met mijn beentjes omhoog en ik voel me niet goed worden. Ik leg het altijd uit als het gevoel dat je te snel opstaat en duizelig wordt, bij mij werd dat gevoel heel intens. Ook lig ik nog steeds op de bank dus iets klopt er niet. Ik zeg twee keer tegen Robin: “Ik word niet goed”. Ik wil gaan zitten en mijn hoofd tussen mijn benen doen tegen de duizeligheid.

Een half uur later vraag ik aan een man in een geel tenue of dit de binnenkant van een ambulance is. Hij antwoord bevestigend. Deze ambulance staat beneden? (wij woonde 2 hoog) vraag ik, en wij hebben geen lift. Dus jullie hebben mij naar beneden gesjouwd? Ja zegt de man. Ik zeg: Flinke mannen. Hij lacht en vraagt of ik wel eens anabolen heb gebruikt. Ik grap nog met de vraag of hij dat niet kan zien dan. Cocaïne, ooit gedaan meneer Wouters? Nee. Rook je veel? Nee. Ik geef aan dat ik denk dat ik wel veel drink, in het weekend. Hij antwoord met: Dat kan het probleem niet zijn. Ik vraag hem of ik dat zwart op wit kan krijgen. Hij glimlacht, stapt uit en vraagt aan Robin en ons mam of ik altijd zo’n scherpe ben. Ze antwoorden met zoiets als: hij kan wel bijdehand zijn en de broeder geeft aan dat het dan wel goed komt. Van de rit naar Eindhoven herinner ik me niets. Daar aangekomen blijf ik bijdehand doen, wat voor mij, als ik er op terug kijk, betekend dat ik op dat moment geen benul had wat er was gebeurd. Als ik uiteindelijk mijn telefoon krijg is het eerste appje dat ik stuur naar de vriendengroep: “Jongens ik ga nie mee naar Paaspop”. Een paar minuten later de bijgevoegde foto.

De eerste reacties waren niet van de lucht, ik zal je de letterlijke bewoordingen besparen, maar daarna werd het serieuzer. “Swiep nie mee naar Paaspop? Dan is er iets aan de hand”. De dagen die erop volgde, de vrienden en familie die allemaal langs zijn geweest, de hele medische molen met als slot de plaatsing van een ICD, door dat alles ben ik toch wel gaan inzien dat er iets was gebeurd.

Ik heb een hartstilstand gehad, de reden onbekend. Maar ik ben zo ontzettend dankbaar dat Robin snel heeft gehandeld. Ze wist precies wat ze moest doen door de cursus die ze heeft gevolgd tijdens haar opleiding. De paniek was er zeker maar de automatische piloot ging door. Ze heeft meteen 112 gebeld en die hebben haar ook geholpen. De politie was er als eerst met een AED en daarna kwam de ambulance. Ik had het niet gered als Robin er niet was geweest. Zonder snel een AED ter plaatsen weet ik niet hoe ik er aan toe was geweest. Ik heb er niets aan over gehouden behalve een ICD. In het ziekenhuis vertelde een dokter mij dat de kans dat je zomaar “storing” krijgt op je hart kleiner is dan dat je 10 keer de loterij wint. Daarmee ben ik denk ik toch wel het voorbeeld van dat het iedereen kan gebeuren. De kans is heel erg klein maar dan is het wel belangrijk dat er iemand snel ter plaatsen is met kennis en een AED.”

Ivo Wouters (25 jaar oud tijdens hartstilstand)