Tiny van Heeswijk verleende hulp
Najaar 2018;
Het was rond de klok van 23.00 uur. Ik stond op het punt om naar bed te gaan toen er op het raam werd geklopt. Daar stond mijn overbuurman Jo en riep dat zijn vrouw niet goed was geworden. Ik pakte snel mijn telefoon en ben naar hun huis gegaan. Daar zag ik Jenny onderuit gezakt in de stoel hangen. Ze had geen ademhaling en ik constateerde meteen dat het foute boel was. Ik heb meteen 112 gebeld. Hierna heb ik haar op de grond gelegd en ben direct begonnen met reanimeren. Haar man Jo zat erbij met de telefoon. Door de panieksituatie konden we in eerste instantie niet de handsfree toets vinden. Jo werd via de centralist geïnformeerd en ik bleef doorgaan met reanimeren. Ik heb ongeveer 6 à 7 minuten gereanimeerd al was het voor mijn gevoel korter. Het zal wel door de adrenaline komen dat je krachtig bent.
Toen de politie kwam hebben zij het overgenomen. Al snel kwamen er 2 ambulances en werd er een AED ingezet. Gelukkig reageerde Jenny hier positief op. Wat later vertrok Jenny met haar familie naar het ziekenhuis en toen stond ik daar……….. buiten….…..helemaal alleen……… Ik besefte toen eigenlijk pas, hoe spannend het was geweest………… Ik weet nu ook dat het erg belangrijk is dat je als hulpverlener wordt opgevangen en dat je je verhaal kwijt kan.
Gelukkig kwam even later mijn andere buurman en buurvrouw thuis. Toevalligerwijs had deze buurman ‘n half jaar daarvoor ook Jenny gereanimeerd. Zij wisten precies wat voor gevoel er door mijn lijf ging. We zijn samen wat gaan drinken en hebben nog wat nagepraat. We hadden tenslotte hetzelfde meegemaakt bij dezelfde persoon. Dit delen en het van me afpraten had me goed gedaan. Wel heb ik die nacht een hele slechte nacht gehad.
Als ik terugkijk heb ik het goed gedaan en goed gehandeld.
Na een paar dagen ben ik op bezoek gegaan bij Jenny. Ik vond dat erg spannend en dacht: ”Hoe zal ik haar aantreffen”? Ik was van tevoren wel geëmotioneerd, maar niet toen ik Jenny zag. Daar hebben we uiteraard nog over de situatie gesproken. Jenny en Jo zijn me zéér dankbaar voor de hulp die ik geboden heb. Met regelmaat ga ik nog ‘n bakkie doen en komt het nog elke keer ter sprake.
Ik ben blij dat ik de AED-cursussen gevolgd heb, zodat ik wist hoe ik moest handelen. Eigenlijk zouden alle Volkenaren de AED-cursus moeten volgen. Maar dan nog is het niet iedereen gegeven om hulp te kunnen bieden. Je weet nooit als je er voor komt te staan of je ook kan handelen!”